79

LURA

moja kawa nie ma dziś koloru

już dwa tygodnie smakuje jak fosa

rozpuszcza mnie w sennościach

ucieczkach w pośrednie stany

nie jest gorzko ni kwaśno

nie zachowuje pozorów intensywności

nawet opakowania rozciągnięte jak pidżamy

podobno śmierć we śnie jest najlepsza

czy to znaczy, że chcemy umierać w dresach?

78

I nagle jest znowu kwiecień, na który się tyle czekało zupełnie zapominając o tym, jak zręcznie przeplata różne stany. Wbrew naszej woli wsadza nas do wagonika jeżdżącego po sinudoidzie dobrych i złych emocji i pozostaje tylko czekać, aż seans w tzw. wesołym miasteczku się skończy. Po odbyciu całej trasy przekrzyczanej lękiem staniemy znowu na ziemi i znowu będzie wiadomo, jak bardzo szukanie pasów bezpieczeństwa było bez znaczenia. Jak bardzo wszystko zostało wyreżyserowane, a my jak co roku zostaliśmy zaskoczeni jak kierowcy pierwszym śniegiem.

Niby nic się nie dzieje, a jednak nie sposób się cieszyć. Emocje przeplatają się w takich amplitudach, że można nie wytrzymać. Nie dorośliśmy jeszcze do zachowania spokoju.

Czekać, trzeba czekać

Uczyć się czekać

Uczyć się odpuszczać

Pozwalać rzeczom i ludziom odchodzić

Zmieniać się

I uczyć się siebie na nowo -

Samych i nawzajem

W spokoju

W radosnym bezsensie życia

Wspominać lato czekając na lato

A potem znowu mówić

Że nie ma na co czekać

Jak bardzo to wszystko już znamy

A wciąż szukamy zwrotów akcji

77

popołudniowe marudy

suszę włosy i mówię sobie

"wyglądasz naprawdę żałośnie"

mam ochotę spakować się i wyjechać

znowu zacząć od nowa i na nikogo nie liczyć

ludzie mówią, że to trzeba przespać
tylko ja już kurwa spałam całe 12 godzin

ostatnio w drodze do pracy mówię

"weź nie skręcaj pojedziemy gdzieś w chuj za miasto"

ale niestety

nienawidzę siebie w tym tygodniu

nie chcę takiego życia tylko żeby było mi ciepło

wczoraj sąsiedzi znowu zalali nam mieszkanie
łazienki kawał i dywan mój

miesiąc temu kupiłam i chuj

mam ciężko w głowie nie wiem co robić
ani nawet czy powinnam to mówić
 wcześnie na radykalne kroki za późno na wycofanie

siedzę więc i nie wykonuję gwałtownych ruchów

ale samo się nie rozwiąże

nie ma o czym gadać - powinnyśmy się upić
czyżby znowu nam się zdarzyła synchronizacja fal upadku

76

pierwsza chmura dystansu już nadciągnęła
przypomina, że można zmoknąć - na chwilę wracam więc do siebie

są uczucia ale w zalążkach, bo przede wszystkim badania gruntów

żeby nie zmarnować zbyt wielu ziaren

w podłodze jednak nic mi nie urośnie

wychodzę więc i poszukuję ziemi
na której nigdy nie wieje chłodem

jest ciepło, przytulnie i nie zadepczą mnie przechodnie

a może jestem rośliną, którą się sadzi na jesień w bukietach z liści

skąd mogę wiedzieć

zgubiłam etykiety